Flores-eilandeconomie

Flores Island Economy bestaat uit landbouw, vissen, en zeewierproductie. Flores Island is een van de belangrijkste eilanden in Provincie Oost-Nusa Tenggara. De belangrijkste economische activiteiten op Flores zijn landbouw, vissen, en zeewierproductie. Flores behoort tot de economisch minst ontwikkelde delen van Indonesië. Redenen hiervoor zijn het gebrek aan grotere industrieën en activiteiten om natuurlijke hulpbronnen te winnen, evenals de geografisch afgelegen ligging van het eiland. Echter, de afwezigheid van grotere industrieën en winningsbedrijven heeft bijgedragen aan het behoud van een grotendeels ongerepte en ongerepte natuurlijke omgeving.

De meeste inwoners van Flores zijn zelfvoorzienende boeren die in hun levensonderhoud voorzien door het verbouwen van voedselgewassen voor hun eigen behoeften. Het huidige basisvoedsel voor het levensonderhoud is rijst, gekweekt in een sawah, of een nat rijstveld. Kustgemeenschappen leven van de visserij, een deel van hun vangst verkopen op lokale markten of verhandelen voor basisvoedsel, zoals rijst, met mensen uit het binnenland. Echter, de alomtegenwoordigheid van de natte rijstteelt vandaag de dag was heel anders in het agrarische verleden van Flores.

Terwijl de contante handel zijn weg heeft gevonden naar de meest afgelegen dorpen van Flores, mensen begonnen ook gewassen te verbouwen om contant inkomen te genereren. Er is dringend geld nodig om het schoolgeld van kinderen te betalen, voor belastingen aan de staat, en voor uitgaven in verband met bruiloften. De meest populaire marktgewassen in Flores zijn koffie, kruidnagel, cacao, vanille, kaarsnoten, cashewnoten, en zeewier. Met uitzondering van kaarsnoot, de teelt van deze marktgewassen werd geïnitieerd door katholieke missionarissen of door de Indonesische regering. Omdat het inkomen van de boeren afhangt van de nationale en internationale marktprijzen en -eisen, ze zijn sterk blootgesteld aan prijsschommelingen.

Alternatieve inkomensmogelijkheden

Alternatieve inkomensmogelijkheden zijn vrij schaars in Flores en zijn afhankelijk van de respectieve regionale context. In de meeste gevallen, deze activiteiten zijn slechts een nevenactiviteit van de zelfvoorzienende productie. In het centrum van Manggarai, waar het klimaat geschikt is voor de arenpalm, de kleinschalige productie van palmsuiker, die op lokale markten kunnen worden verhandeld of verkocht, biedt een extra inkomstenbron.

In Oost-Flores, de productie van ikatdoek is een wijdverbreide activiteit. Door de stof te verkopen op lokale markten en ook aan toeristen, veel gezinnen kunnen wat extra contant inkomen genereren.

Geconfronteerd met deze situatie, veel Florinezen beproeven hun geluk buiten hun eiland – hetzij in andere delen van Indonesië, in buurlanden zoals Maleisië of Singapore, of zelfs in het Verre Oosten. Omdat Flores elk jaar steeds meer buitenlandse bezoekers trekt, de toeristische sector wordt ook een nieuw terrein van kansen om werk te vinden, zij het als reisleider, of in een hotel, horeca, of transportbedrijf.

Tegenwoordig komen veel mensen uit Flores Island naar het buitenland gaan om aan een grote universiteit te studeren. Flores-mensen begrijpen tegenwoordig het belang van onderwijs. Veel ouders sturen hun kinderen naar scholen buiten het eiland Flores om goed onderwijs te krijgen. Na afwerking, ze zullen terugkeren en ervoor kiezen om bij de overheid of in bedrijven te werken, afhankelijk van hun respectieve vakgebieden.